Gölge Şiiri - Osman Deniz

Gecenin gölgesi düşünce göğsüme
Geceyle söyleşir göğsümde nefes
Büyür gece sığmaz karanlığına

Ellerimden tutmuş bırakmaz yokluğun
Sızlar yaram kanar kendi içine
Tutsaktır odam dört duvar arasında

Geceyi bir baştan bir başa dolaşan
Hüzünlü bir şarkıdır hayalin
Sükût çığlık çığlığadır dudakta

Biriktikçe düşlerin tortusu yüreğime
Kemirir gözlerimi ıslak bir hüzün
Sığmaz gözlerime yaşlar bin parça

Ben miyim bilmiyorum aradığı ölümün
Gezinirken odamda nefesini duyuyorum
Adressiz bir mektup yastığımın altında

Bir gül gibi bir gün içimden açacak ölüm
Aşkla ve gözyaşıyla bir ömür büyüttüğüm
Gölgesi düşecek ölgün göz kapaklarıma