Gölge Şiiri - Hüseyin İlhan

Kaf dağının gölgesi üstüme düştü
sen de susunca kırlangıçlara
bir masal aynasına çekildi dünya
gölgenin altından üç bin yıl geçti
üstüne düştüm, omuzlarıma cinler yürüdü
cin gibi çocuklar aklıma yürüdü
adım vefadır
yağmura sezayım
kendime cezayım
Kaf dağının altı zindan, gölgem tutuklu
zaman göçebedir,vuslat umutlu
Alaaddin susmuş, lambaya küsmüş
cin içinde aşık,hasret içinde
dile benden ne dil-ersen içinde
sen bana dargın
gözlerin bulutlu, avucun yangın
üstüne düştüm
düşteydim
kaf dağını bölüştüm
Altınlar bana düştü
Atlılar seni gülüştü

Uyandım ki, düşümdeki gölgeyi kuşanmışım.