Gölge Şiiri - Altan İlhan Arslan

Tahammül mü kaldı artık!
Kaplamışken karanlık her yerimi
İğreniyorum duygulanmaktan bu saatler
Acıklı bir bestenin nağmelerine kapılmış
Bir sel gibi bulanık akıyorum içimde.
Bir damla gözyaşına dilenir olduğum
Yıkılmadık bir han çökmeyen bir yol mu kaldı bana?
Beni yıkan, kahreden tanrınındı duyarsızlık…
Tutmadı tek bir el
Uzanmadı işte kahretsin!
Kimse görmedi bir gölgeymişim de ben.
Ben değilsem o halde ben kimim?
Kalsın artık on para etmez
Ne gülün alı ne bülbülün sesi
Nede uzansa boşluktan mahşeri melekler
Ver hadi geçmişimi döndürebilir yorsan eğer.
Bırak! Değmesin ışığın üstüme
Isıtmasın ruhumu tecelli etmesin artık!
Yaksan da ne fayda olumuşum bir hiç
Ne bu beden nede içimdeki ruhum sana layık.