Gölge Şiiri - Emrah Bekci 2

“Gölge” Üzerine...!

Gölgelerimiz var bizlerin, farkında olmadığımız cismimizin soyut hali.

Bazen üstlerine basıp geçeriz, bazende ışıktan kaçmak için siper ediniriz.

Gölge ne garip bir hal, farkında bile olmayız.

Aslın da fark etmeliyiz onları. Onlarsız bir yaşam olmaz, onlarsız yürüyemeyiz.

Kaçımız gölgemiz olmadan önümüzü göre bildik?

Gölgenin olmadığı yerde göz görmüyor, kocaman bir boşluk oluyor.

Gölge der geçeriz, gölgelerin canı acımaz, ölümsüzdür gölgeler, sanki ruhun kopyası, sanki meydan okuyan hakiki gerçek.

Gölgelerimiz adım adım takip eder bizleri.

İnsanın gölgeleri gibidir sevdikleri, aşkları, maşukları, huzuru.

Onlar terk etmezler bizleri, sadıktırlar.

Bizler onların farkında değilizdir aslında, farkında olmadığımız bu hale bile gönül koymazlar.

Gölgelerimiz bizlerdir, bizler yani hayatta ki duruşlarımız dır.

Nasıl duruyor isek yaşama karşı cismen, nasıl bakıyor isek sevdiklerimize, gölgemizde o denli alçak veya asil,sisli veya net olur.

Farkında olmak şart, bakmak şart, görmek şart.

Sevdiklerinin, sevenlerinin gölgelerinin farkında olanlar, kainattaki en mutlu ve huzurlu kişileri.

Selam Olsun, Sevdiklerine gölgelerine “Seni Seviyorum” diyenlere.

Selam Olsun, kirlenmiş ülkede “Gölgedeki Sevgilisini” görene.