Gölge Şiiri - Ahmet Suyadal

Pembe düşlerde saklı artık adının manası
Çekilmez çileymiş meğer bendeki aşk yarası
Bitmez tükenmez içimdeki yalnızlık kavgası
Bu yürekten gidenlerin bitmez ardı arkası

Kalırsın haki bir yalnızlık içinde zamansız
Geçit vermez dar sokaklar saatler acımasız
Kurşun gibi geçer yürekten sözleri vedasız
Bir ömürlük kalmış şu tende gözleri sevdasız

Ebedi bir nuru tenkit içinde sevdan aşkın
Görünmez hiç bir vakit zaman dahi şaşkın
Korku her daim vardır yürek aşka yatkın
Kapılar açılmaz oldu, gitme vakti çok yakın

Beyhude olmuş gönül boşa bekler giden gelmez
Kirpiklerden kalbe akan gözyaşları silinmez
Kadri bilinmedi Ahmet'in kıymeti de bilinmez
Akıp gider gençlik bir adım geriye dönülmez

Köşk-ü divanda yeri hazırdır tüm sevdaların
Eşikte kalmış içeri de girmez yarınların
Irmaklara sığmaz taşar, coşar yalnızlıkların
Gün gelir hesap sorar geride bıraktıkların

Zehir olsa kana, kana içilir yar elinden
Dalga, dalga savrulur ipek saçları belinden
Zambaklar açılır saçlarının her bir telinden
Nasibini alır körpe yürek sevda yelinden

İnceden fasıl çalar ne zaman seni düşünsem
Kulaklarımda yorgunluğun sesi, gözümde nem
İçimde sensizlikten hatıra buruk bir özlem
Kanatlanırdı şu yüreğim ah uçmayı bir bilsem

Bitti demli gecelerin hüsranlı sevdaları
Kayboldu işte gözlerimden hayat ışıkları
Battı sonunda bindiğim bütün aşk sandalları
Hayat denen zalim yolda sessiz bir gölgem kaldı....