Gölge... Şiiri - Hüseyin Yargı Özmen

GÖLGE

ufak şeylerle mutlu olmak...
işte benim 'hayat felsefem' bu...
istemedim, beklemedim de çok
ve de büyük şeyler yaşamdan...
yarimin ve iki canımın mutluluğu dışında...
ha...
nedir?
sahi mutluluk...
kimine göre
sayamayacak kadar çok para...
kimine göre
bir ev, yat,kat,villa,han,hamam...
kimine göre
nisan yağmuru altında el ele
sırıl sıklam olmak sevdiğinle...
kimine göre
çelebi olup,
arşınlamak bir uçtan bir uca
yaşlı dünyayı...
kimine göre
bir yastıkta kocamak helaliyle...
kimine göre
ağlara gidince meşin yuvarlak,
zıplamak,nara atarak göklere...
kimine göre
nur topu gibi bir yavruyla
şenlendirmek yaşamını...
ve de
kimine göre
bir iz bırakıp,
erişmek sonsuzluğa...
kimine göre
kimine gö
kimine
kim...
ha...
bana göre mi?
bir gölgem olsun...
ben severken seven,
koşarken durmayan,
ve de gülerken ağlamayan...