Gölge-1 Şiiri - Rafet Maden

Sempatik bir bakıştı görünen
Belki de beynimden çıkmayan bir imza.
Gölgeyi andırıyordu sürekli
Peşimden gelip beni izleyen.
Gördüğüm bir çocuktu sakız satarken
Ayakları çıplak dolaşan.
Kitaplara hasret kalmış
Kendini yokluğa alıştıran.
Kendini yokluğa alıştırmıştı belki
Ama ayaklarıydı soğuktan kızaran.
Gördüğüm bir ana'ydı herşeye rağmen
Genelevlerinde çalışmak yerine
Başı önüne eğik
Cami avlusunda insanlara el açan.
Ve kahveler boştu oralarda
Herkes ekmek kazanma peşindeydi.
Ve delikanlılar kızlara takılmıyordu
Parası olmadığından.
Orası doğuydu
Güneşle birlikte açlığın doğduğu merkez.
Herşeyi elinden alınmış bir çocuk gibi
Kimsesizdi, yetimdi.
Seçimlerde görürlerdi tatlı bir rüya
O rüya ise gerçekten de
Yaşanmaya değerdi.
Unutulmaz bir imza atmıştı beynimde
Sadece kartpostal'ları kaldı albümde
Oraları bende yaşatan
Herşey şu anda gölge gibi peşimde.