Göle İnen Ceylanlar Şiiri - Mustafa Akaslan

Gözlerim,
Gözlerinde yüreğini gördüğü gün;
Göğüs kafesimizde aynı ritimlerin vurulup
Aynı temponun tutulduğunu biliyordum.
Ses edemedim.
Darmadağın sürünün
Kaçtığı gibi kurdun gözlerinden
Kaçmak istedim gözlerinden
Beceremedim…

Gözlerim,
Gözlerinde yüreğini gördüğü gün;
Koşumları koşulmuş,
Beyaz atlarına binmiştim prenslerin.
Dörtnala steplerinde,
Doludizgin.
Hayal ülkelerinin
Gün gibi ufkundaki gözlerindi yöneldiğim.
Çevrilmek istedim.
Beceremedim…

Gözlerim,
Gözlerinde yüreğini gördüğü gün;
Sen,
Ayışığında göle inen
Ceylanlar gibiydin.
Öylesine güzel,öylesine alımlı,
Ürkek ve masum.
Oysa yüreğim pusuda
Tetikteydi yüreğim.
Kulak kesilmişti yüreğinin sesine
Delicesine
İniyordu indiğin göle
Uçurumlardan
Sellercesine.
Geçip önüne,
Bent olmak istedim.
Beceremedim…

O gün;
Tören vardı, toy vardı
Her yerinde gönlümdeki ülkenin.
Asırlardır beklenen
Ateşine kibrit çakılmış
Başlamıştı şölen.
Durdurmak istedim
Beceremedim…

Şimdi bildiğim
Daha doğrusu becerebildiğim
İçimde;
Adını kükreyerek
Göğe çıkan yangınlar
“En son” çarpı “En son” kadar
Özlemin var.
Besleyip büyüttüğüm
Karayağız bir sevda,
Sana çarpan bir yürek,
Sana feda bir can var…

Mustafa AKASLAN
(Terekeme Türküsü)