Gölde akşam Şiiri - Fahreddin Arslan

Uzun gölgeler gezinmekte, belki sürünmekte,
Güneş henüz batıyor, parlak renkler ezilmekte.

Ağaçların ardından yükselen ay, belirsizce,
Sarı mı, kızıl mı, siyah mı, ışıklar kimliksizce.

Rüzgar melodisi; sular sarhoşça raksediyor,
Gece rengi gözler kıyılarda göle aksediyor.

Sanki çıplak ayaklarla gezinen gölde bir gölge,
Hayalin gibi vaki; halkalarla, bir kesif bölge.

Ay, gölde aşikar. göl gecede. gece gözlerde;
Ve kurşun gibi etekler iştiyakla dizlerde.

Amaçsız adımlardan vaki halkalar kimsesiz,
Ağır bir hüznü taşımakta ne kadar isteksiz.

Ölüme uyanmakta derin sular; buz kesildi,
Bir derin teessürle gözlere, gece çekildi.

Ahenkli bir akışta güneş, yaktı narımızı,
Artık bakışlar ıslak, bakışlar, siyahta kırmızı.

Bir daha kavuşmayacak sevgililerin vedası,
Titrek dudaklarda aşkın fısıltıyla sadası.

Gözler ve kaşlar siyah, saçlar siyah, birde gece,
Vakur bir arzunun ifadesi, bakışlar serince.

Uyanmaya razı olmayacağım rüyada seyyah,
Serin ve sessiz gece; ürperten hayallerle siyah.

Bakışlar... ah o bakışlar, gölde bir girdap gibi,
Hayata son veren tutkuyu içine çekmek gibi.

Fail telaşlı; sevda cinayetinde sudaki iz,
Belki bu romantik akşamlar, bizim katilimiz.

Kan sızıyor gölde, yaralı ve sevdalı bir gül,
Akşamda olsa; siyahta olsa, yeter ki bir gül.

Ufukta kırmızı var, can veren birkaç şua eyvah,
Ateşle su; aşk ve nefret gibi; kızıl ve siyah.

1987-Erzurum