Gölcük Depremi! Şiiri - Tahsin Koç

Tarih 17 Ağustos yıl 1999’da
Gece geç, saat; İki kırk beşte
Bütün âlem uyumuş, herkeste
Bir sarsıntı ile uyandık, serkeşçe

Daha yeni yatağa girip, uykuya dalmıştım
Uykusuz olduğum için, hemen uyumuştum
Somyayı sallıyorsun diye, hanıma kızmıştım
Hanım ne sallaması, deprem oluyor demişti

Zelzele olmuş evler binalar sallanıyor
Dengeyi kuramıyorum midem bulanıyor
Her taraf kızıl ışık sanki dünya yanıyor
Adeta toprak fışkırmış su gibi kaynıyor

Bir cayırtı kopmuş bina yıkılacak
Aman; Allahım bu sarsıntı ne zaman duracak
Kendimi bulamıyorum kim haykıracak
Çok korktum Allahım sanki dünya yıkılacak

Hemen oğlumu alarak hanımla indik aşağı
Bütün millet toplanmış ağlıyor hanımı uşağı
Tüm elektrik kesildi oldu her yer alaca kuşağı
Acep nerede bu depremin merkez üssü aşığı

Dinledim radyoyu İstanbul’u deprem vurduğunu
Daha sonra öğrendik merkez üssü Gölcük olduğunu
Marmara bölgesinde onyedibin kişinin öldüğünü
Öyle bir felaket ki binalar yıkılıp yolların yarıldığını

Binanın enkazında kiminin feryadı kiminin ah’ı
Kimin aklına gelir beton altında edecek sabahı
Durmadan yer sarsılıyor nasıl bulacağız felahı
Yarabbi bir hatamız mı var yoksa sebep günah’ı

Allahım öyle acılar oldu yıllarca silinmez izi
Bir daha Yarabbi böyle depremle sınama bizi
Biz zapt edemezken şeytanlaşmış nefsimizi
Allahım yalvarırım koru Müslüman Milletimizi

Ankara- 17.08.2009