Göl Sessizliği Şiiri - Tuba Aydın 2

Göl sessizliği...
Uğultusu duyulur ölümün
Derinlerden gelen
Kulağa dokunmayan
Dehşet soğukluk...
Saat,
Emaneti alma vakti
Göldeki her dalga gibi
Yavaşça vurur ruh bedene
Son dalga...
Ve biter...

Göl sessizliğe gömülür
Suya dokunan ayaklar
Soğur,
Yavaşça...
Dehşet ürkütür

Âhiri...

yarım aksak yıllar...
Gözün penceresinde hüzün
Dilin eşiğindeki söz lâl...
Zaman,acı merhem
sürdükçe can söken

Gün batımında yüzün
sıcak bir gülüş söndürür
kırık hatıralar savrulur
yüreğin ayazında
üşür sessizce...
Ne dile aman'dır,
Ne kadere eyvah...