Göl Perisi Şiiri - İshak Özlü

Geçmiş zamanın birinde Kurtdogmuş köyü,
Falcının rüyasına misafir her günü.
Beyaz atlı prens beklerken göl perisini,
Dilden dile dolaşır yaşanmış bir öykü.

Nemli bir çift kahverengi göz çakmak çakmak,
Düşen her damlası ister bentleri yıkmak.
Ömerli barajı varılacak son liman,
Karıştığı dereler sanki gemsiz ırmak.

Günler aylara mevsimler yıllara vardı,
Çatık kaşlı hakimler son kez kalem kırdı.
Yakamozlar özğürlük dansını yaparken,
Göl perisi prensini sevgiyle sardı.

Papatyalar şahit olurken kavuşmaya,
Saka kuşları eşlik etti buluşmaya.
Çıldırmış iki kalp tek ritimle atarken,
Sustu diller başladı gözler konuşmaya.

Güneş ufukta göle son kez göz kırpıyor,
Karabataklar sevinçle kanat çırpıyor.
Şelale mutluluk şarkısını çalarken,
Gecenin perdesini yıldızlar yırtıyor.

Barajın suyu koyu maviye büründü,
Güller misk-i amber kokuların süründü.
Dağların gölğeleri uzayıp giderken,
Mutluluğun kapısı ayan beyan göründü.

Yıkılırken duvarlar sevenler kavuştu,
Ayrılığın yüzü çaresizce solmuştu.
Çıplak vadiler sis altında kaybolurken,
Şairin kaleminde bir öykü oluştu.