Göl Kenarında Şiiri - Nevzat İncedere

Göl kenarında oyalanırken görürdüm arkadaşlarımı
Kaptanı olmuştum hayalimdeki yelkenin gizlice
Bir gün gidecektim biliyordum bilmediğim yerlere
Er ya da geç bir de hasret katacaktım kederime

Gülemedim hiç yaşarken çocukluk yıllarımda.
Haberi yok kimsenin benim varlığımdan o köyde
Haberi yok annemin sağ yanağımdaki gamzeden
Ve bilmezdim başkalarının hayatında ki renkliliği

İnanıyordum ben hayalimde ki yelkenlinin varlığına
Ne olursa olsun gidecektim iskele siz o göl kenarından
Güveniyordu bana sevgimize ben terk etmeyecektim
Bu yüzden haberi yoktur babamın orayı terk ettiğimden

Sıralanmış büyük kayalar vardı kenarında yıkandığım
Miski amber kokan çiçekler vardı, üstüne uzandığım
Yakamozlar parlar, dalgalar fısıldaşırdı kıyılarında gölün
Tam o saatlerde geçmekte olan meltemler huzur getirirdi

Annesinin dizleri dibindeki uslu bir çocuk gibiydim
Ama martı olup uçmak geçerdi ufuklarına ülkemin
Hiçbir fırsat vermedi ömrümden geçen yıllar bana
İki arkadaş oturamadık doyasıya kapının eşiğinde

Kendi başıma zor sığıyorum kalan zamana
Sıkışmış çekmece gibiyim açılamıyorum sana
Yüreğime sığmadı memleketimin sevdası
O yüreğimden dağlar kadar yüce ve büyüktü