Göl Şiiri - Gül Ozan

Gittin!

Nereye eseceğini bilen
bir rüzgar gibi...

Oysa burada
gönlümün yelkeni
yelsiz kaldı!

Yıllar sürdü ama
sonunda gözyaşlarım da kurudu.
Şimdi karaya vurmuş
bakımsız bir tekne gibi sevda.
Kurumuş bir deniz sanki bu dünya,
sanki bir çöl...
ve sen
çok uzakta
ormanın içinde gizlenmiş
serin duru bir göl...

Ne bu tekne oraya varabilir

Ne o göl yerinden oynar

Ama bir kez hayal kursak
ne çıkar?