Göl Şiiri - Yavuz Ergün

GÖL

Ve biter bu yalnızlar da bir gün
Bir gün çıkılır o bitimsiz serinliğine denizlerin
Bir kuştur bölen uykumu geceleri
Bir gemi,bir güvercin ve sesin…

Kim bilir hangi denizlerde bir yelsin
Yokluğun işte hep çizilen duvarlara
Yokluğun ve yalnızlık bu bitmez türkümüzdür
Bir gemi eski bir kuş ve sesin…

Uyanır uykusunda bir kadın bir ay çıkar
Bir adam boğulur düşüncesinde yalnızlığın
Bir gece uzar durmadan sessizliğe
Bir gemi gider eski bir kuş ve sesin…

Ve sonra eskiyen aylardan bir nisan
Bir yağmur başlarsa gecemiz ve yalnızlığımıza
Bir kuştur giden uzak dağlara doğru
Bir gemi gider,eski bir kuş ve sesin…

Hep martılar iner denizlere,eskir bir akşamın adı
Birikir bir anlamsız hüzün yüzümüze
Bir adam eğilir bir gün dağlara doğru
Bir gemi gider, eski bir kuş ve yorgun sesin…

Kalır benden sonra salt, soluklarım bu sokaklarda
Kalır güldüğümüz akşamları uzun saçlarımızla
Bir adam yorgun gözleriyle bakar denize dağlardan
Bir gemi gider,bir martı,yokluğun ve sesin…

Yavuz Ergün-Beşiktaş-1963
Yelken Fikir Sanat Dergisi
Sayı: 80 Ekim 1963.