Gökyüzünün Yeryüzüne Kavuşması

Taksim Meydanı sessiz
Taksim Meydanı huzurlu
Aniden ne olduğunu anlayamadan
Önce Güneş saklanıyor
Yeryüzünü karanlık
Gökyüzünü kara bulutlar paylaşıyor
İnsanlar
Öteye beriye insanlar koşuşturuyor
Bir bombardıman başlayacak
Herşeyde bir telaş
Herkeste bir korku
Cadde başlarını tutan bayram kartı satıcıları
Naylonlarla kapatıyor kartları

Ve bir anda
İnceldiği yerden ip kopuyor
Fırtına, hortum başlıyor

Taksim Meydanında duraklar
Duraklarda insanlar
Durakta Sevdiğim
Ben beş-on metre yakınında
Ben başka bir durakta
Ben bin yıl uzağında

Gökyüzü neden ağlar
Kime haykırır
Niçin bu korkunç ses
Kart satıcılarından ne ister
Neden şaşkın herkes
Ne anlama gelir bu gözyaşları
Neler yüklü bu damlalarda
Sevgi mi
Nefret mi
Neden bu içiçelik
Baharı getirirken
Yeşilliği götürür
Bir yandan diriltirken
Öbür yandan öldürür

Otobüs yolda
O otobüste
Sevdiğiyle yanyana
Ben durakta
Dertlerimle başbaşa
Ben durakta
Fırtına ile içiçe

Ben neden ağlarım
Neden haykıramam gökyüzü gibi
Sevgimi ya da nefretimi
Kim koydu bu engelleri
Neden yıkamam

Otobüs uzaklaşıyor
Yer ve Gök uzak bir noktada birleşiyor
Havai fişeklerle
Bir düğün kutlanıyor
Kimi zaman hıncını alamamış bir çocuk gibi
Hıçkırıyor gökyüzü
Çeşitli kükremelerle fırtına bitiyor

Neden titriyorum
Yüreğim bir serçe gibi
Karamsarlık
Umutsuzluk
Mutsuzluk
Hepsi beraberinde gidiyor
Ne aldı ne bıraktı fırtına
Ben durakta
Yeni bir hayat yükledim sırtıma
Sevdiğim uzaklaşıyor
Ben uzaklaşıyorum.

(23.05.1987 İlk Aşkın Bitişi)