Gökyüzünün kıyısında Şiiri - Serdar Yusuf

Gökyüzünün Kıyısında

Haykır
Ama sessizce…
Tüm tabiat duysun:
Taşlar, kuşlar, otlar…
İçin yansın, ama yakma...
Yan, ama mum gibi —
Alev alev, damla damla...
Bu kez mutluluktan ağla.

Beyaz bulutlardan bir sevgili seç,
Meltemlerin en hafifini al yanına.
Dağları sar göğsüne —
kekliğin kanadındaki serinlik gibi.
Karıncanın yuvasını,
meşe palamudunu
bir sır gibi sakla avuçlarında...

Sar saçlarını rüzgâra bırak,
Toprak anlatsın sana kendini.
Bir ağaca yaslan usulca,
Köklerinde bul çocukluğunu.

Su gibi ak —
Ama hiçbir şeyi boğma.
Gül —
Ama dikenini unutma.

Bugün hayatı kucakla
Bir serçenin titrek yüreğiyle.
Korkularını bırak rüzgâra,
Ve hatırla:
En çok da
içindeki çocuğu unutma.

Hep mutluluk olsun
Yaralı dallarda, suskun yollarda...
Bir bebek gülüşü gibi
Saf,
Ve kendiliğinden.

Ne zaman ağlasan,
Toprak sarsın seni yeşille.
Ne zaman düşsen,
Rüzgâr tutsun ellerinden.

Kalbinle dokun her şeye —
Bir kuşa,
Bir çiçeğe,
Bir yabancıya...

Çünkü sen varsın,
Umut hep taze kalır
Gökyüzünün kıyısında. serdar Yusuf
#şiir