Gökyüzünün içimdeki izdüşümü

geçiyor bulutlar ağır ağır içimin gökyüzünden
yıldızlarım kayıyor artık , bir bir galaksimden
göktaşları çukurlar açıyor, sinemdeki yeryüzünden
artık yere basmıyorum, uzağım yer çekiminden

güneş ışık vermiyor eskisi gibi aya
denizimin tuzu kalmış sadece, dönmüş tortuya
hafif bir rüzgarda zarar verdi bu taş dokuya
sema da uçan bir kuş gibi konmam artık yapılara

gönül titreşimleri duyan uydu var uzayımda
frekansı her canlıya ayarlanan bir ayarda
göz aramasın kendisini, başkasının kusurlarında
nasıl hesap verilir büyük mahkemenin huzurunda

dört mevsim yaşanır bakınca bu dünyama
gemi zincirlemesin kendini bir koya
teslim olmasın, bırakmasın kendini bir azgın suya
varsın umut yelkeniyle , yanaşması gereken limana