Gökyüzünün çığlığı Şiiri - Hanbeli Erçin

Sustuğumda ciğerimin pihtilasan kokusunu algılıyorum artık ,
Sustuklarımı saymıyorum, dile getirip hickiriga dönüşecek yaralarım var benim
Geceye düşen mor bir renk düşlüyorum sadece
Katrana hüküm sürmüş bir adilik pençesi var içimde
Icımde yaşıyorum büsbütün yağmuru
Gökyüzünün çığlığını duyan incir ağacı dökülmesi
Tıka basa doldurdum , hançer yarasından fikirlerimi
Bir çocuk usulca sokuluyor içime , büyük bir patlama yaşıyorum ,
Öldürüyor bu acı beni
Bir türlü rahatlatamadim gönlümü
Akşamdan kalma hayallerim
Icine nam saldigim deryasi
Bir bütün olup kırılıyorum
Kesip attığım kaburgamin cilalasmis tozu değil
Öldürdüğün umutlarım
Hadi gözün aydın , bir kere daha söktun , tam iyi olmuşken yüreğim