Gökyüzünü Üzerime Ört Anne

(Mevsim üşütmekte annem havalar serin iş yerinde kaloriferler gecenin ilerleyen saatlerinde artık ısıtmaz içerisi buz kesmekte ve ben sabahın gün aydınlığının sökününde üşümekteyim sigaramda bitti senin özleminle seni düşündüm yine gittim geçmişe içimi yakan hasretine uzakları yakın kılmak vardı olmadı bir can annem olmadı üşüyorum yokluğunla)

—Hayallerimi her baktığımda
Yitik ayaklarımda aradım
Ben gövdesi üzerinde kesik bir baştım-

Bu ayaklar benim değil mi?
Sana uzadıkça gelemeyen

Söyle bana anne
Bu ayaklar benim değil mi?

Neden biri hep sıcak
Neden biri hep soğuk /üşür

Nerede kaybettim
Hissetmiyorum
Söyle anne

Hep gelmelerim
Gelemem ki
Ayaklarım yok olmuş

Hangi savaşın galibiydim de yenildim
Sana hep gelmek istedim gelemedim

Sen yaşayamadığım
En büyük aşkımsın
Hiç söylemedim
Bilmedin ki annem

Hangi acı seni kardı da
Taşlık üzeri beni doğurdun
Ayrı acılardan mı geçtikte
Buluşamadık seninle

Hangi kaya hangi yosuna yuva olur da
Hangi yosun sarar hangi kayayı anne

Ah anne ah
Bu ayaklar benim değil
Bu ben miyim söyle
Kaç acı bizi doğururda yoğurur

Ayaklarım üşüyor
Ört anne
Olmayan ayaklarımı ört…

Bırak deniz çağıldasın
Söylesin dalgalar mavileri
Üşüyorum atlas bir yorgan diye
Gökyüzünü üzerime ört anne.

Bitmedi…

Vedat Koparan 05.11.2004 (06.18)