Şu geceye dönük saatlerde,
Hep kan ter içinde uyanıyorum,
Ne yapacağımı bilemiyorum.
Uykularım bölük pörçük,
Elim ayağım çözülüyor,
Geceler uzun geceler kabus dolu,
Her yanım kırık dökük;
Bir türlü korkularımı silemiyorum.…
Bazen yedi düvele haykırmak,
Gönlümde fırtınalar koparmak,
Şu yüreğime dokunmak istiyorum.
Ne yapsam nafile;
Bir türlü dokunamıyorum…
Bazen içli içli dalıyor,
Bir çocuk gibi kızarıyorum.
Sonrasında kirpiklerim ıslanıyor,
Gözyaşlarıma hakim olamıyorum.
Bazen de o gökyüzünü,
İçimden taşlamak geçiyor,
Ama her defasında;
Gücüm yetmiyor yapamıyorum…
Yıldızlar soluncaya kadar,
Ben işte hep böyleyim;
Sinemi delip geçiyor korkular,
Kime gideceğimi bilemiyorum.
Sabah olup gün doğsun diye,
Tanrı’ya el açıp yalvarıyorum,
Ama hep Tanrı’da kalıyor dualarım;
Bir türlü kendime gelemiyorum.
Kayıt Tarihi : 10.6.2016 18:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!