Gökyüzünü Taşlamak Geçiyor İçimden

Şu geceye dönük saatlerde,
Hep kan ter içinde uyanıyorum,
Ne yapacağımı bilemiyorum.
Uykularım bölük pörçük,
Elim ayağım çözülüyor,
Geceler uzun geceler kabus dolu,
Her yanım kırık dökük;
Bir türlü korkularımı silemiyorum.…

Bazen yedi düvele haykırmak,
Gönlümde fırtınalar koparmak,
Şu yüreğime dokunmak istiyorum.
Ne yapsam nafile;
Bir türlü dokunamıyorum…

Bazen içli içli dalıyor,
Bir çocuk gibi kızarıyorum.
Sonrasında kirpiklerim ıslanıyor,
Gözyaşlarıma hakim olamıyorum.
Bazen de o gökyüzünü,
İçimden taşlamak geçiyor,
Ama her defasında;
Gücüm yetmiyor yapamıyorum…

Yıldızlar soluncaya kadar,
Ben işte hep böyleyim;
Sinemi delip geçiyor korkular,
Kime gideceğimi bilemiyorum.
Sabah olup gün doğsun diye,
Tanrı’ya el açıp yalvarıyorum,
Ama hep Tanrı’da kalıyor dualarım;
Bir türlü kendime gelemiyorum.