Gökyüzünü Sevenlerin Solmayan Baharı

Yıldızı olmayan o şehrin tek sahibi;
Geceyi aydınlatan parlak dolunaydır...
Her yıldızsız gece;
Uzun ve silik geçer.
Sessiz ve dilsiz görünüp;
Sabaha diş biler...
Sadece yıldızı değil,
Ekmeği de yoktur;
Fakir fukarayı doyursun!
Şerefi de yoktur;
Ar'ı namusu korusun!
Çocukların ellerinden uçar;
Şartlandırılmış mavi balonlar…
En saf,
En taze,
Mutluluk hayalleriyle!
Her uçuş, bütünüyle pis olan havayı temizler!
Ki beliren bu ironi, olabildiğince tüm kötülükleri özetler!
Gece bittiğinde;
Maviye boyanır gökyüzü,
Karanlık bir yastan çıkar yeryüzü...