Gökyüzüne Yolculuk Şiiri - Aziz Kaplan

Eğer kimsen kalmadıysa kendinden başka,
Kimse tutmuyorsa ellerinden,
O zaman gel
O zaman gel ki özgürce uçalım.

Zaman girdabında savrulalım,
Saniyeler dakikalar saatler aylar bizim olsun,
Ömürler bizim olsun
Bir dünya ya bir ukbâya girip çıkalım.

Gökyüzüne uçalım seyredelim kirli oyunları,
Paradan başka birşey bilmeyen
İnsancıkların oynadıklari.
Basit, ahlaksız, nankör oyunları.

İster misin sözlerimi duymayı,
Peki duyabilir misin insaların sınırladığı beş duyu organıyla.
Belki duyabilirsin,
Peki yaşayabilir misin?

Alışır mıyız zamanla yoksa sever miyiz,
Parayı, şöhreti, şehveti, unvanı?
İnsancıklar kandırabilir mi bizi?
Kavga edebilir miyiz.

Rahatsızlık bizim midir,
İnsancıkların mı?
Rahatsızlar en az bize söyledikleri kadar,
Hem bedenen, fikren, hem ruhen.

Sakin olmak yaraşır bize.
Sakin.
Usulca tekrar gökyüzüne çıkalım,
Kirlenmiş elbiselerimizi tenimizden söküp atarak.

Lakin uyanık olmak lazım,
Gökyüzünü düz bir ova gibi düşünme.
Bu yollar virajlı, bu yollar dikenli,
Elbette güzelliğe gidilen yol gibi.

Adi, yalancı, kahpe, nankör dostluklardan
Yıldırımın, ışığın, düşüncenin hızlı ile gel.
Sadece gel
Gel ki özgürce uçalım.

Ne kaldı geride şimdi bak.
Ne kadar basit değil mi?
İnsancıkların oynadıkları
Basit, ahlaksız, nankör.