Gökyüzüne Uçurum Ektim Şiiri - Veysi Çakır

Deniz gördüm böyle göl görmedim
Kıtalara baktım haritadan hiçbir uçurum
İnsana bu kadar ölme isteği vermemiştir
Ama gördüm ki bu uçurum kadar seni özgürlüğü aramaya mahkum edecek
Oksijenli solunum yapan bir yaratık yok

Aşağıya insanlara bakıyorum diğer tarafındalar uçurumun
Onlar küçüldülçe öznel gözümde, ben ölüme ve uçurum bana yaklaşıyor
Belki bir intihar haberi olarak düşecek gazete manşetlerine
Günün görünmeyeninin batmasını bekliyorum

İnsanlar küçülüyor ışığı sönüyor yeryüzünün
Battıkça gün ve ben yükseğe çıktıkça altın oranında küçülüp kayboluyorlar
Ve bende insanım bu uçurumun kenarında
Bana sigaranı içtinmi diyor arkadaş canım sıkılıyor bir şarkı soyle diyor

Ne diyim Ali küçülüp kaybolan insanları mı?
Söndükçe günyüzü karanlığa gömülenleri mi?
Hani şu odam kireç tutmuyor türküsünü biraz daha içten söylesen
Bu kadar yakınken göğe ben, dönmezdim bir daha yeryüzüne

Uçurumu tersine katlayıp atlardım gökyüzüne
Bir aşkın hikayesi değilim ben ve yer edinemem tatlı hiçbir sözcükte