Gökyüzüne Kuşlar Bağışlardık Şiiri - Y ...

tebrik ederim anlatım hoş anlamlı yürekten sesleniş değerli bir eser olmuş

Kuş ve özgürlük..
Ne çok benzerler birbirine..
'Altın kafes, bülbül hikayesi' işte.. Vatanı gök, sevdiği gül, yönü özgürlük..

O kuşların salındığı pencerelerden çamur akıyorsa, yazık.. Gök kirlenmiş, yer utanç içinde taşıdıklarından.. Nereye gitsin, nasıl uçsun güvercinler..
Geriye dönsünler, 'gözaltında olsunlar' diye mi acaba?

Günü çok iyi anlatan bir şiir. Kutlarım Öğretmenim.

Umut işte böylesi güzel bir şey İbrahim Öğretmenim. Nasıl da özlemişiz yorumunuzdaki güzel günleri. İyi geldi bana , boşuna dememişler umut bulaşıcıdır diye.
Şairin dediği gibi 'Memleket İsterim' Aynen sizin dediğiniz gibi...Hem de çok yakında....diyelim , dileyelim.

Gönlüne,emeğine sağlık kardeş can.Her zaman olduğu gibi ,güç oldun bana.Güzel bir akşam dileğimle selamlar

Umutsuzluğa kapılmamak gerekir. Nasıl kuşlar kaybolup gittilerse, mutlaka aramıza döneceği günlerde vardır elbet günün birinde. İşte o zaman, yine berrak damlalı yağmurlar pencerelerimize vuracak, ardından yedi renkli gökkuşağı ile taçlanacak mavi gökler. komşular birbirinin kapısını çalıp ihtiyaçlarını soracak, çocuklar uçurtmalarını havalandıracaklar. her sabah kapısından dışarıya adım atan herkes gördüğünü gülümseyerek iyi dileklerini sunacaklar. Biliyorum, inanıyorum o günler yakınımızda, hem de çok yakın... Yüreğine sağlık.

İnşallah diyelim Sn.Uzungemici/cevat çeştepe Bey.Umudumuz da ,dileğimiz de o..
Çok teşekkür ediyorum. Gönlünüze sağlık. Saygımla.

Çok teşekkür ederim Değerli Hikmet öğretmenim.Bana güç,kuvvet ,cesaret oldunuz yine. Emeğinize ,gönlünüze sağlık.

Evet ,ne yazık ki gökyüzüne kuşlar bağışlarken ,gökyüzünün maviliğine kapılıp giderken,ne hallere geldik. Ne yazık ki gökyüzünden kuşlar bile sürüldü... Dediğiniz gibi ,cehennem ateşleri yağıyor ...Her gün yüreğimiz yanıyor.
Dilerim bir gün gökyüzü eski dinginliğine ,kayıp kuşlarına kavuşur.Bizler de gökyüzüne acısız bakmanın lüksünü yeniden keşfederiz.

Tekrar teşekkür ediyorum. Saygımla selamlıyorum sizi.

Bir sabah güneş yine doğacak., gökyüzüne bakacağız., yüreğimizden uçak kuşları gökyüzüne bağışlayacağız.., gülümseyeceğiz....

Kaleminize sağlık sayın Hümeyra Gün...

AZAT BUZAT BENİ CENNET KAPISINDA GÖZET

Tertemiz, saf, güzel bir anlatımla duygular çok güzel ve etkili işlenmiş.
Şiirde işlenen temel düşünce, imgelerle boğulmamış. Aşırı benzetmelerle üzerine pus çöktürülmemiş. Ağdalı kelimelerle duyguların berraklığı, dokunaklığı karartılmamış.

Şiiri her yönüyle çok beğendim, değerli öğretmenim.

Özellikle geçmişimizi unutmadan bugünü yaşamak ve geleceğin nasıl olmaması, ne olunması gerektiği yönündeki zarif tavsiye ve telkin de şairin nezaketinin bir parçası olmuş.
Öylesine hassas, ölçülü ve dengeli işlenmiş ki, kim okursa okusun, zerrece alınganlık göstermeden, “acaba?” sorusuna takılmadan bir çırpıda ve gönül huzuru ve hazzıyla okur. Sonra benim gibi döner, bir daha okur.

Birileri o güvercinleri önce yakalıyor, uçma özgürlüklerini, gökyüzünün maviliklerini elinden alıyor, sonra da sırf üç beş kuruşluk çıkarı için “bağışlayıcılık” yapıyor.
Yüce Rabbim, onları birilerine araç olsun diye mi yaratmış?
Birileri onları önce tutsak etsin, kendine mahkûm etsin, sonra da üç beş pula özgürlüklerine kavuşturulsun diye mi?

Ne yazık ki, günümüzde nice güvercinin eli kolu kırıldığı yetmiyormuş gibi, ayakları da yerden kesiliyor, adeta kör topal bırakılıyor.

Mavilikler, kızgın dalgalar, öfkeli fırtınalar denizlerden çocuk doğuruyor, ana doğuruyor, baba doğuruyor!..

Doğmamış bebekler analarının karnında can vereniyle can veriyor…

Mavi göklerden bombalar yağıyor.
Bir daha, bir daha patlayan misket bombaları. Göklerden alevler, cehennemi ateşler yağıyor, kadınların, çocukların, bebeklerin tepelerinden…

Gümleyen, gürleyen topların, güllelerin, bombaların gümbürtülerine feryatlar, figanlar, inlemeler, çığlıklar karışıyor!..

Ne bela, bu savaş denilen illet!.
Ne bela, insana kin kusan insanlık!.
Ne bela, topa tüfeğe güvenip zavallıları, imkansızları vuran sözde medeniyet ve yaratıcıları!.

En büyük bela AÇGÖZLÜLÜK!..
En büyük bela ÇIKARCILIK!..
En büyük bela BENCİLLİK!..

En büyük felaketse İNSAN GÖRÜNÜMLÜ VAHŞİLERİN VAHŞETİ!..
İnsana insan gözüyle bakamayan TEK GÖZLÜ VANAVARLIK!..

Tutsak güvercinler yine de şanslılar.
Belki bir azat edici, yine kendisi için de olsa, belki halisane sayılabilecek bir dilekle “AZAT BUZAT, BENİ CENNET KAPISINDA GÖZET…” diyerek onu hürriyetine kavuşturur.

Ya böylesi “bağışlayıcılar” da kalmadıysa?

Bağışlaması olmayanların vahşetinden “BAĞIŞLAYAN, KORUYAN VE KOLLAYAN ALLAH’A SIĞINIRIZ.”

Nereden nereye gittik, bir şiirin ve çağlayan duyguların mecrasına kapılıp…

Kaleminizin mürekkebi kurumasın, gönlünüzün hissiyatı hep çağlasın değerli Hümeyra öğretmenim.

Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun.

Hikmet Çiftçi
18 Ocak 2016

Çok teşekkür ederim Naime Öğretmenim. Emeğinize , gönlünüze sağlık.
Ben de şaştım kaldım, her gün aynı soruyu soruyorum sizin gibi...'Neler oluyor bize? ' diye...


Eskiden en azından günahtan korkan insanlar vardı.?
Gerçi Yaşar Kemal'in azad kuşları yeter mi artık bağışlanmamıza. Günahlar gün günden büyürken.

Günahı işleyip ,vebali minnacık kuşa yüklemek, ,işlenen günahın kuş azad etmekle bağışlanacağını düşünmek doğru olmasa da, kuş salıvermenin sevincini yaşayan insanlar vardı.


Vel hasıl ,küçük sevinçlerimiz,umudumuz ,gökyüzüne bakma lüksümüz her şeyimiz kayıp gidiyor.

Ama inanalım biz yine,dileyelim de,canı gönülden :
_____insanlığın sevgi dilini yeniden bulmasına. ...

Tekrar teşekkür derim Sevgili arkadaşım, Sevgimle , selamımla...

Çok teşeekkür derim Değerli Nazır Öğretmenim.Emeğinize ,gönlünüze sağlık.Güç oldunuz bana.
Evet dediğiniz gibi yaşamak saygıdır.Dünyadaki bütün varlıklara,insana, taşa , toprağa ,börtü böceğe,kurda kuşa saygıdır.
Bu saygıyı yitirdiğimiz anda kaos başlar. Unutulur sevgi. Unutulur küçükten ,büyüğe tüm sevinçler.

Tekrar teşekkür ediyorum. Sizi saygımla selamlıyorum.