Uzak dağları delip gelen rüzgar
Buralara uğrarken getirdin mi özgürlüğün tılsımlarını?
Farzet ki yanımdasın candost,
Söyle var mı sende de şu ilhamdan?
Rahat olmalı mıyım yanında?
Bilirim;
Beni yaşatan benim...
Ben; beni yaşatanın yaşattığı kadarım.
Sonsuza dek gülümsemekte benim,
Oturup yıllarca ağlamakta...
O yüzden bu isteğim; sonsuz olmayan aşkın sonu
Aslında ben şimdi marur bir kartalım,
Hürriyetin en güzeline kanatlandım.
Yok candost yok,
çağırma boşuna inmeye niyetim yok
Oraları kötü, nankör, kan kokulu hançer dolu
Herkes kalleş, herkes korkak, herkes yalancı oğlu!
Burası benim dünyam, benim evim,
Burda ben sonuna kadar benim, sadece kendime aidim!
Kayıt Tarihi : 6.1.2004 22:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler yürekten dostum...
İşte Gülay işte...Sen kimseyi dinleme. Bu ilk okuyupta sana hayran olduğum şiirlerine dönüş mü yoksa? Buna bayıldım canım , harika yazmışsın. Yine o büyülü özgünlüğünü yakalamışsın.
*** Bu arada Bir Deli dostun yorumunu okudum çok doğru bir tespit ;)
Sevgimle
İbrahim Tolga Özsoy
TÜM YORUMLAR (4)