Gökyüzüne elma ağaçları diktim.
İnsanoğlu elleriyle dokunmasın..
Koparmasın.
Ve hatta hiç mi hiç almasın avuçlarına,
Adem gibi.
Bile bile yürümesin nefsinin ateşinde,
Havva gibi.
Gökyüzüne elma ağaçları diktim.
Kopmasın Havva 'dan Adem,
İki yüz sene.
Ayrı kalmasın bir beden,
Kaburga kemiğinden.
Ve bilsin,
Ve unutmasın ki,
Bir bedeni var edendir.
Bir TEKVİN.
Gökyüzüne elma ağaçları diktim.
Bedbaht, zavallı, aciz şeytanı bilmesin insan.
Nefsi dokunmasın yüreğine.
Bilsin.
Onu en iyi bileni,
Onun için en iyisini isteyeni,
Ve unutmasın yaratan TEKVİN 'i
Kayıt Tarihi : 6.3.2018 13:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!