Hep mi yere düşer insan?
Gökyüzüne düştüm ben o gün;
Gök yüzüne!
Ayaklarım yerden kırılınca
Vuruldu ruhum.
Beyaz bir buluta sarıldım
Kanatlarım göğe kelepçelenip.
Hep mi kırmızı kanar yara?
Yüreğim aralıksız kanıyor
Toprağa batan güneşime.
Ölemememin rengi kırmızı.
Ey ömrüm!
Daha kaç durak var
Son yolculuğa?
Yoruldum
Kendimi omuzlarımda taşımaktan.
Kayıt Tarihi : 25.2.2020 22:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sevgi Gül İlkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/25/gokyuzune-dustum-gok-yuzune.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!