Gökyüzüne Dair Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Pencereyi açtım bakınca
Masmavi gördüm gökyüzünü bu sabah
Beyazla süslü maviydi gülüşü
Selamladı beni gökyüzü
Denizden daha mavi
Rüzgardan daha deli

Yüz verdi tebessümüme
Süslü püslü güzeller gibi
Gel de aşık olma bu gökyüzüne
Nazlı nazlı ağlar bazen
Sımsıcak güler daha çok
Sevgilerden daha saf bir mavilik
Dostluktan daha yüce
Yalan olmasın kızdık ara sıra birbirimize
O şimşekler çakar öfkesinden
Boynum bükük gezerim bazen
Göğün yüzüne bile bakmam
Ama bu sabah barıştık işte pencerede

Her akşam bezenir sayısız mücevherle benimki
Karamsar hüzünlü bir gelin gibi
Ona mısralar dizerim sabahlara dek
Kızarır utancıncında her seher
Sonra maviyi kuşanır
Sonra daha maviyi
Sonra masmaviyi

Her sabah kuşlarla haber salar bana
Uyanınırım gaflet uykusundan cıvıltılarla
Bir bakarım sevda dolu bekler beni hayat

Üzen üzdü beni
Gökyüzü hiç üzmedi
Zor günümde herkes çekti gitti
Gökyüzü üzerimde titredi yalnızlığımda
Bu yüzden işte
Maviliğin başımın üstünde yeri var