Gökyüzüne Adam Bakışı Şiiri - Meral Meri

Adam,
Mim yüzler görüyordu,
Göçmen kuşların suretlerine irişmiş
Yüzler,
Yüzler
'Nasılda mutlu mesutlar': diyordu, kendi kendine.
Gökyüzünü adam bakışlarıyla inceleyerek.
Az sonra adam çok ilginç bir şey düşündü.
Ve düşüncesiyle düşünü birleştirdi.
Adam bakışlarını göğe yükseltti,
Gördüğü şeye kendisi dahi hayran kalmıştı,
Zaten çoğu zaman çarşı pazarda,Caddebostan'da da
Aynı düşü dükkanların allı pullu vitrinlerine bakıncada görmüştü.
O özgürlük düşü,
Bir oh! ! ! Çekmesini sağlardı
O derecede huzuru yayardı hem kendine,
hem çevresine.
O muazzam düşünde kimler kimler olurduda,kendi bile şaşardı
Ah! ! ! Onlar burda olsalardı.derdi içinden. Derin bir nefes çekerek.
Peki ya onlar ve düşün asıl kahramanları kimdi?
Sanırım ben bir beyincik olarak adamın düşüne daldım.
Adam iç huzuruyla kaldırdı başını mavi gökyüzüne,
Dediki; Kendi kendine
İşte şu beyaz bulutun üzerindeki, Nazım Hikmet,gene o asilliği ile yürüyor Büyükada'da.
Elleri cebinde düş kuruyor,sakin ve naif adımlarla hür bir cennete yürüyor.
Bak bak! şu da Turgut Uyar.Gene elinde sarı sayfalar,bir aşka mürekkep damlatıyor.
Ya şu şu,şuna bakın hele! Buda Cemal Süreya. Soy adının "Y" harfini yineleyerek yazıyor,eskimiş kaldırımlarda kalmışlığını
arıyor, bir kadın suretini koluna takıp, geçip gidiyor yanımdan.
İşte bir bulut daha,üzrinde geçmişi kaleme alma gereği dahi duymayanlar var,ama olsundu dedi adam,haklılar hani yazılacak harf mi bıraktılardı. dedi içinden.
Ve gene o huzuru çeke çeke ciğerlerine oh! Temiz bir hava bu,
çok temiz bir gök sema,
rüzgar ardına yağmuru takmış sevişerek geliyorduya, huzuru Petunya gibi üzrime atıyordu.
Bu gökyüzüne adam bakışıydı.
Yeşiller alık alıktı.
Kimim ben?
Mim'den yüzlere sığınmış çeşitli saf suretler,
Ama olsundu, sığınacak bir temiz limandıya,
Adam bakışıyla oturdumdu
bir bulut üzerine,şimdi gelinsindi gidilsindi,
Şairhane gökyüzüne,
Düş bahçeme,gönlümün üzüm salkımlarına.

(Hayata Tutunamayan Harfler) (Sansür-e Gül)