Gökyüzünden Yıldız Yağmış

Gökyüzünden yıldız yağmış
Herkes beni yaşıyor sanmış
Oysa ben
Kızgın küllerin altında
Çoktan ölmüşüm
Bir avuç kömür uğruna
Küllere gömülmüşüm

Gökyüzünden yıldız yağmış
Kömür karası gözlerim kapalı
Ateşler içinde bedenim
İki ocak arasında git gellerdeyim
Biri baba ocağı
Diğeri kömür
İkisinin arasında geldi geçti
Şu kısacık ömür

Gökyüzünden yıldız yağmış
Yokum dostlar artık ben yokum
İki ocağımda dumanlar içinde
Biri bana hayat verdi
Biri aldı beni
Hayatın içinde

Gökyüzünden yıldız yağmış
Havada kömür külleri
Bandırma Treninde ıslık
Ben Savaştepe’de inecek son yolcuyum
Beni istasyonda bekliyor
Gözü yaşlı bir eş
Ve iki çocuğum

Gökyüzünden yıldız yağmış
İki ocakta da duman tütmekte
Biri yakında söner ama
Diğeri beni ürkütmekte
Çünkü o sonsuz yanacak
Birileri beni
Yaşıyor sanacak
Oysa ben çoktan ölmüşüm