Gökyüzünden Yansıyan Nur

Gökyüzünden yansıyan bir nur,
Gözler ışığından aciz kalır.
Sema bulutları hapsetmiş,
Yağmur yeryüzüne yağmaz, boşalır.

Ansızın dünya sokakları isyan eder,
Kaldırmaz gövde bu kadar ağırlığı,
Kaldırımları çatırdatır iki yüzlü ayaklar,
Binalar dayanmaz olur, kalır bir enkaz .

Halimize gülme ey gökyüzü!
Senden gelen bir ışığa hasretiz.
Güneşin parıltısı bize bir nefes,
Masmavi bize bir cümbüş olur.

Yüksel! ey varlık, semaya değdir elini,
Kaybol karanlığında, ıslan yağmurunda,
İnsanın insana ettiğini unut yalnız göğü izle,
Düşünme kötülükleri otur yanımızda,

Buluşur elbet bir gün ellerimiz,
Yüceler yücesi bir fezanın altında.
Kalmaz o zaman aklımızda sorular,
Çözülür kendiliğinden düğümlü bağlar.

O zaman sevin insan şerefin kurtulacak,
Gök dağılsa ne çıkar alnın ak çıkacak.
Koş kurtar kötü akıbetten kendini,
Bil o zaman er geç göğsün feraha varacak.