Gökyüzündeki Papatya Şiiri - Kamil Çağlar

İki duvar arasında dar pencere.
Tek kulplu, iki menteşeli buğulu.
Buz gibi küçücük odanın,
Gökyüzüne açılan elleri misali.
Kapısını çaldığında ansızın
Her şey bitmiş olmayacak belki de.
Yaşanacaklar vardır daha dünde.
Güneş kaç kere doğacak batıda.
Kim bilir; kaç kere batacak pencerede.
Ta uzaklarda rengarenk.
Beklenecek sevgiyle her zaman.
Işığı sevindirmese de papatyaları.
Soluk kalsa bile yaprakları.
Akıbetinin ne olduğunu bilmeden.
Yarının telaşı korkutsa da onu.
Bir sevecek, bir sevmeyecek.
Tek tek buluşacak aşkıyla.
Bir bir kaybedecek yeniden.
İhtiyacı olan mutluluktu aslında.
Oda bırakıp gidecek yağmurlarla..

23.03.2003 19.00