Gökyüzündeki Özgürlük Şiiri - Mustafa Ayten

Umutsuz insan her daim tutsaktır
oysa özgürlüğün ilk şartı değil miydi umut
Ve biz sadece çocukken umutluyduk
Özgürlük avuçlarımızın içindeydi
Büyüdükçe özgürlük uçurtması ayrıldı
bizim küçük ellerimizden
Bir uçurtmanın peşinden koşacak kadar çocuk değiliz artık
Belki de çocuklaşmamız gerekiyordur
özgürlüğü bulmak için
Yıpranmış ve incinmiş yürekler de çocuklaşabilir miydi acaba
Ya da annelerimizin bakışlarıyla yeniden filizlenir miydi bu yürekler
Bir çift anne kanadı gökyüzüne uçurabilir miydi bizi yeniden
Yoksa yaka paça uçmayı mı öğrenmeliyiz bir başımıza
Peki gökyüzü bir uçurtmayı bulmak için fazla büyük değil miydi

Belki de imkansızın peşinde koşmaktı çocuk olmak

Gerçi uçmayı öğrenmekle ne değişecekti
Özgürlüğe uçanların kanatlarının kırıldığı yerde
neye yarar uçmayı bilmek

Neyse en iyisimi biz tutsak olmaya devam edelim