Gökyüzünde izliyorum
Belki de ölecektim sessiz sessiz çığlıklarımda içimde kopan fırtınaları sana anlatırken gözlerim yaşaracaktı saçlarım ağardı yüzüm asıldı gönlümdeki ateşi gözlerinde anlatacaktı gözlerim öylesine sessiz öylesine huzursuz olan o küçücük yüreğim sensizliğe ilk adımını atacaktı ölümü tercih edecekti ilk adımda ismini duyan kulaklarım sadece sür üfleyen israfilin sesini duyacaktı işte kıyamet kopacak o anda senin olmadığın hayatın tamamen batmış ve virane olmuş gönlümde aklımda hep sen olup gözlerim gördüğü yedi denizleri dolduracaktı sözlerinde boğulup şehit olacaktı sen de şahit olacaktın bunlara gördükçe için gidecek ben hissettikçe senin pişmanlığını sensizlikten kavrulacaktım canlı canlı yandığım o ateşte sora soracaktım bir defa nasıl dayanıyorsun diye dayanamıyor ki yüreğim gergin ölüyor sensizliğine işte böyle aşık olmuş yüreğim de gönlüm de aklım zaten Allah’a emanet sen ise yüreğimin ta en derinliğinde ölsen de öldürsen de çıkmayacak ismin bende yüzünün güzelliğini hep göreceğim sen istemesen de çünkü ben seni gökyüzünde izliyorum dilimden çıkan her tane sözde
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta