Gökyüzüm Şiiri - Semina Morez

Vurgunum sana ey gökyüzü
Sema demişler adına, nede güzel yakışmış bu iki hece sana
Hamuşan olup çıkıverdim bu haline, rahmetine
Mevsimlerim en güzelinde, sonbaharında
Ey gökyüzüm vuruldum sana

Sen barındırırken içinde sonsuzluğu
Yakışır mı hiç hamuşana yeryüzü
Oysa mabet kılınmıştı kullara yeryüzü
Benim gözümde gönlümde sende gökyüzüm
Vurgunluğum sana

Yağmurda ıslanmak derler adına
Yağan rahmetti oysa, kaçtılar kaçıştılar
Katre katre aşktı yağan ey gökyüzü
Kurumak isteyenler oldu
Mahrumdular onlar çoktan rahmetten

Sen onlara ver güneşini bırak kurusunlar
Benim senden istediğim ey gökyüzüm,
Sırılsıklam etmen beni yeşermek isterim rahmetinle
Yeşil dallarım yerlere aksın
Gölge olsun kuruyan yüreklere

Benim aşkım yalnız sana ey gökyüzüm
Sonuç değil sebeptir aşk, olmama sebepsin gökyüzüm
Aşk sebeptir manaya dair, hamuş olup konuşmaktır
Dilsiz diyenlere içten içe
Pişebilmektir aşk gökyüzüm

Sema sensin şems sende
Ben buralı değilim gökyüzüm
Sevdam sanadır, olamadım olsam da buralarda
Öteliyim ben
Ötelinin sevdası ötededir gökyüzüm
Kavuşmak dileğiyle…