Parlaklığından kaçarken aydınlığın,
karanlığın kasvetli donukluğuna saplandım.
Kayıp geçmişlere ait bir cümle bu.
Artık ne aydınlıktan kaçıyorum,
ne de karanlığa saplanıyorum.
Zamansız yaşamayı öğrendim
belki de.
Gerçek bana bağışladı beni,
en sonunda
Ve tanrıyı arayanlara son şans:
gökyüzüne ait gözleri görebilmekte gizli
derken;
hayal gücüm
aynaya bakmaya
kışkırtıyor beni.
ya da gökyüzüne...?
Elveda ruhum!
Gözlerini bulana dek elveda...
Kayıt Tarihi : 2.8.2003 14:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)