Gökyüzü Uğurlaması Şiiri - Fettah Açıkel

Maviydin

Masmaviydin

Beyaz tende uçan kuş, sende kaybolur

Şehvetli güneşin pişmanlığı sende son bulurdu

Temizce bakardı gözlerin, kaybedince kendini

Kararınca hava,

Çekilince perdeler Fransız balkonlara

Uzaklaşınca benliğin, etrafındaki manasız kalabalıktan

Filizlenirdi en masum, en yalansız tebessümlerin

Çocukluğumun hiç gün ışığı görmemiş yamaçlarında

O vakit ki eserdi işte

Esmekte olan mavi

Gezmekte olan rüya

Sonu olmayan bir hülya

Bazen uçarak, belki bazen yaya

Geçerdi günler

Geçti de zaten

Gitti artık gelmez o ferahlık

Bitti hatıralar, bilinen yanlışlarla

Şimdi yolum ayrı, gözüm sapa

Gökyüzünden kaçamaz hani insan ama

Kaçtım ben, maviden uzak diyarlara