Var olanın dayanılmaz hissizliğinde,
Bulvarlara dökülüyorum yalın ayak.
Anaların pencere önlerinde,
Devleşmiş gölgesini izliyorum.
Yalın kat bir don için.
Kaldırımlarda çıplak ve vakur çocuklar.
El açmış düzene karşı,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta