Gökyüzü Kuşları Şiiri - Doğan Ülkekul

'Bütün havacılara
Havacılığa
Göğü, gökyüzünü ve bulutları sevenlere'

Onlar
Çekik gözlü Japon kızları
Gibi süzüldüler,
Başıboş.
Kuyruklu yıldızlar gibi
İz bırakıp
Eserek,
Pamuk tarlalarına nisbet
Toz gibi dağıtıp
Sakız ağacının yapraklarını.

Rüzgarın önüne katılmış
Yapraklar gibi başıboş
Menekşeler gibi boyun kırıp
Bel kıran,
Papatyaların dağıldığı
Buğday başakları gibi nazlı
Ve işveli.

Dağıldılar beyaz bulutlara
Mavi gözlü gökyüzüne
Fıkır fıkır oynaşan
Yıldız kümelerindeki
Lacivert yaz akşamlarına,
Güneş battığı zamanlarda
Yusyuvarlak olmuş
Bakır tepsilerin
Arkasından dolanarak.

Çoüu zaman
Eğilip martılarla öpüştüler
İncecik
Sivri dudaklarıyla
Denize uzanmış kıyılardan
Uzaklarda,
Kırılmış dallardaki yaprakları
Saran
Yosunlu suların ıslattığı
Vatan topraklarında.

Bayramlarda
Yıldönümlerinde
Öyle veya böyle içaçıcı
Günlerde
Boğazdaki uçak gemilerinin
Güvertelerinde girdiler kalplere
Yaraları sardılar
Bembeyaz kanatlarıyla.

İçimize serinlik verdiler
Rüzgarlarıyla
Motor gürültüsü
Ekmeğimiz oldu.

Işıklı meydanlara inerken
Süzülüp nazlı nazlı
Çıkarken masmavi göklere
Kükreyerek
Aslan pençeli
Sinyal verdiler
Karaburunlardaki kayalıklara
Savulun dediler.

Şahinin savaşanı
Savaşanın şahini
Gökteki beyaz bulutların en zengini Oldular.
Kükredikçe
Yıldızları saydı başkaları
Güvercin yapraklı defne dallarında.

Kıvılcım getirdiler kömürümüze
Yaktığımız tezeğin sıcaklığına
Okulumuzun çatısına
Taktığımız Bayrağımıza
Beyaz yakalı ilkokul çocuğuma
Tüfeğime, topuma
Tanklarımın zırhına
Kalemimin ucundan damlayan
Özgürlüğüme
Bir kıvılcım getirdiler ki
Yüzyıllar süren egemenliğime.

Beyaz bulutlardan yapılmış otaklarıyla
Kuruldular göklere
Fırtınalar, tayfunlar
Kasırgalar diz çöktü
Düşüp ayaklarına
Ellerine.

Geceleyin yıldızlar horan tepti
Başıbozuk Samanyolundan
Taa Çoban Yıldızı'na
Gurbette
Kemençe sesleri duyduk.

Onlar varoldukça
Varolduk
Onlar çelik kanatlarıyla
Uçtular
Bizler sevinçten uçtuk.