Gökyüzü Küçük Bir Konuğun Var

gökyüzüne bakıyorum
gözler görüyorum yıldız yıldız;
herbirine yeni isimler veriyorum.
sonra alıp hepsini tek tek
konuk ediyorum..
gün ağaracağına yakın
gidiyorlar benden.
ben cebelleşirken günün düzenbazlığıyla
akşamımın ilk ışıkları yine onlar oluyor
bakıyorum,
büyüyorlar gözlerimde;
aydınlatıyorlar beni.
herşeyi daha iyi anlıyorum
herşey aydınlanıveriyor onlarla.

hep oradasın...dostsun...
kendini esirgemeden
hiçbir karşılık beklemeden.
içimdeki boşluğu doldurur musun.
sadece mavin değil
kara bulutların da kabulüm
olsun...
şimşeklerin de olsun korkmam;
yıldızların irili ufaklı,ışıl ışıl
olsun...olsun...
hepsi olsun...
ne denizin mavisi dinlendirdi hüzünlü yüreğimi;
ne de bir omuz var artık
başımı koyup ağlayabileceğim
sığamadım hiçbir yere.
sığınamadım kimseciklere...sana geldim.
uçurtmamın kuyruğuna tutundum da geldim;
geldim işte...