Gökyüzü Kırmızı, Cehennem Soğuk Olsa

Ya dikeni
olmasaydı gülün,
yine olur muydu
bu kadar asil?

bir papatya mesela, sarı
ya da beyaz olmasa,
çimler çok görür müydü
bağrından çıkarmayı
papatyayı?

bir bulut yahut bir bulut,
simsiyah olsaydı mesela,
geceyi
daha mı çok
severdi gündüzden?

gökyüzü kırmızı
olsa,
yine bu kadar
iç açıcı olur muydu

ya da cehennem
dondurucu olsaydı,
bu denli
korkutur muydu bizi

cennetten
bir fotoğraf karesi
dünyaya düşseydi,
hala bu kadar ister miydi insanlar
gitmeyi,
yoksa meraktan mıydı
bu gitme hevesi?

bir hayvan diyelim,
ayı mesela.
aklı olsaydı
-insan kadar
hayvanca yaşamayacağı
kesindi de-,
insandan daha
insanca yaşayabilir miydi
örneğin?

her şeyden öte ölümler,
bir festival gibi
mutlulukla anılsaydı,
insanlar partiler verseydi,
bu kadar korkar mıydık yine ölmekten?

saydıklarım
bir bir gerçek olsa,
eminim ki ben dikensiz
gülleri koklarken,
elimde masmavi papatyalarla,
simsiyah bulutların altında
bir gece vakti,
cennetin resmini görmezden gelip,
cehennemin o buz gibi soğuğunu
hiç hesaba katmadan,
bir ayıyla kol kola,
bir arkadaşımın ölüm partisinde,
seni düşlüyor olurdum.
zira saydıklarım bir bir gerçek olsa da
eminim ki,
şu koskoca dünyada
bana en uzak sen olurdun.

ama ben yine de,

bir kutsal kitap gibi
seni el üstünde tutuyorum

işte bu yüzdendir ki,
sevgi mukaddestir
ve ben
seni seviyorum.