Gökyüzü Kahırlandı

Kırmızı kalemimle çakıl taşlarına adını yazıyorum
Tek tek onları su üstünde gezdiriyorum
Sana bir şiir yazdım
İçimden defalarca okuyup ezberliyorum
Atmacam ipini kopartmış kaçmış
Kapım açık pencerem rüzgara teslim
Ayaklarım çıplak
Her an sen gelecekmişsin bekliyorum
Azığımda bir dilim kuru ekmek dilimde şarkımız dolanıyor
Uzaktasın atmacamın ipi kopmuş
Sana ulaşırsa ona bak gözlerine bak beni göreceksin
Dağların başı yine dumanlandı
Gökyüzü kahırlandı
İsmini avaz avaz bağırıyorum
Karşıki tepelere
Sadece tekrarlıyor
Cevap vermiyor aynalar bile hep kendimi gösteriyor
Saklama kendini gel.
Özlemim var paylaşalım bekletme gel.