Prenses birden ağaca bakarak seslendi:
Şair orada olduğunu biliyorum çık ortaya.
Şair şaşkın bir şekilde ortaya çıktı çok iyi saklandığını
Sanıyordu. Dayanamadı sordu:
Benim burada olduğumu nasıl anladın prenses.
Anlamadın mı şair koca çınar bile bana duyduğun sevginin karşısında
Saygıyla eğilerek bir demet çiçeğe dönüşüyor. Ve utanıyor,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bence harika bir son olmuş.gerçekten doğrumu acaba bukadar yüce bir sevdamı varmı olsaydı bile bizim yüreklerimiz onu taşıyacak kadar büyük olamaz.ama kalemice sevgim ve saygım çok büyük.allah seni başımızdan eksik etmesin funda
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta