gökyüzü göğünde çocukluğum
gittiğim yerde usuma düşer
andıkça yaşar gibiyim
koşar gibiyim göl kıyısında
sığır sürüsü az ilerde kamışların içinde
gölümüzü acıgöle taşırıyordu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Elimize bir daha hiç bir şekilde geçmeyecek zaman. Geçmişimiz... Çocukluğumuz. Herkes hayatını yaşıyor. Ama herkes kaybediyor çocukluğunu. Sürece karşı gelemeyiz. Yeni çeşmeler ancak yeniden getirir çocukluğumuzu, çocuklarımızı...
Çocukluk unutulurmu hiç-ki unutmamışsınız .Şiiriniz için tebrik eder saygılarımı sunarım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta