Gökyüzü Düşmüş Sanki Kağıdıma

Dizelerim kayıyor avuçlarımdan
Satırlarım, kelimelerim, harflerim...
Bir bir dökülüyorlar kalemimden
Sanki yağmur yağıyor kağıdımın üstüne
Islanıyorum her kelimemde her harfimde
Döküldükçe dökülüyor
Damla damla, harf harf…
Gökyüzünün bütün yağmurları toplanmış sanki kalemime
Bu yağmurdan kaçış yok, bulamıyorum
Öyle bir yağmur ki kalemim dünyadaki en büyük bulut
Yazdıkça yazdırıyor, yağdırdıkça yağdırıyor
Dizelerimin boyunu aştı yağmur suları
Satırlarım, kelimelerim, harflerim boğuluyor
Çırpınıyorum ama nafile
Kalemim benden daha güçlü biliyorum
Her harfim beni sonsuzluğa doğru çekiyor
Direniyorum her defasında
Ama yüreğim el vermiyor harflerime karşı çıkmama
Yorgun düşüyorum, ellerimden kayıyor dünya
Ben boğuluyorum,
kelimelerimin o sonsuzluğa giden kör kuyularında.
Ve görüyorum ki,
gökyüzü düşmüş sanki kağıdıma.