Gökyüzü Çocukları Şiiri - Ercan Güzel

Acı bir keder sarar, kumsalları ufuktan,

Terkedilmiş ülkede, Gazze'nin sahilinde,

Çocukların neşelerini bölüyorken tan,

Ağıtlar dizelenir, Kenan'ın ilinde.

Ayak izleri var dört nala koşan atların,

Dizginleri çocukların küçücük ellerinde.

Kustu tüm öfkesini, tapındıkları gargatların,

Kayboldu vicdanları, ördükleri tellerinde.

Kayıp Arakan'ın, sonu acılı evlatları,

Sularında kan, bataklıkları dolu beden,

Yağmurlarca olsa da Buda'nın cellatları,

Bugün zulmeden olacaktır, yarın kaybeden.

Irak'ta çocuklar bombalardan muzdarip,

Kararmış beyazların getirdiği demokrasi,

Yaşayana binbir çile, ölse bir garip,

Sağa merhameti yok, ölüye de asi.

Afrika'da mahzun bakışlı çocukların,

Gülüşleri gümüştür, yüreği altından.

Dünyaya kara bir leke, yıkılası yarınların,

Olmasın, ne çıkar? Ederleri yeraltından.

Bir hayal düşün: koltuk değnekleri,

Okul yollarında barut kokusu,

Kabil'in bağrında ölüm melekleri,

Bölünür füzelerle, çocukların uykusu.

Bugünün masalları hangi yaşamı anacak,

Doğu Türkistan, Suriye, Bosna, Irak...

Hangi masalın sonunda iyiler kazanacak?

Nerede o kutlu diyar? Ölümlerden uzak.....