Derin bir akşam vakti, gökyüzü kıyametin eşiğinde,
Mavi ve morun iç içe geçtiği bir kanvas,
Göz alabildiğine uzanan gök,
Kendi renkleriyle haykırıyor yeryüzüne.
Bulutlar, pembe ve turuncu,
Alev alev yanıyor, birer muşamba gibi,
Havada asılı duran bu tuhaf sanat,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta