Gökyüzü bile ağladı anılarımıza…

Dün gece düşümde dolaştım,
Anılarımızla dolu odaları
Her parca da sen kokuyordu
Duvarlara resmin sinmişti
Yankılanıyordu sesin dört tarafta..

Sanki yıllar hiç geçmemişti
Sanki hiç ayrılık girmemişti,
Geçmiş geleceğe sarınmıştı…

Buruk bir sevinç vardı yüreğimde,
Bir o kadar çöreklenen acı
Demlendi her içtiğim çayda…

Sen kokuyordu seni yaşıyordum
Olmasan bile ruhumun dehlizlerinde
Bilmem hissetti mi yüreğin
Yüreğimin yüreğine aktığını…

Ah! Sevdiğim..
Bin kere ah! çeker gönlüm…
Vazgeçilmez gönlümün sultanı
Yokluğuna dayanmaz ruhum..

Eklesem de yığınla işleri
Yerin dolmaz daha da açılır her gecen güne..

Yine bardaktan boşanırcasına
Sular sellere karışırcasına
Ağladı gökyüzü anılarımıza
Tertemiz akladı acılarımızı
Gelecek güzel günlere
Avuçlarımıza verircesine…

Gözpınarlarıma kadar yıkadı
Senin varlığını kutsadı…
Alacağım her nefese….

Gökyüzü bile ağladı anılarımıza…