Gökyüzü Bekçisi Şiiri - Bülent Öntaş

Nöbetciyim bu gece
salıdan çarşambaya onulmaz bir sevdanın nöbetçisi
derman arayan dertlerin nöbetçisi
hüznün bekçisiyim bu gece
yoksul çocukların
çığlık çığlığa ağlayan bebelerin göz yaşıyım damla damla
yolda kalanların yoldaşı zifiri karanlıkta
sabahı bekleyenlerin sırdaşıyım gizlice
gel gör ki vakit geçmiyor
hayat ilerlemiyor bir saat, bir dakika
nefes alıp veremiyorum bir saniye
acının seyyar nöbetcisiyim
hayatın tekeri dümdüz
yokuş aşağıya tutmuyor frenler
kayan yıldızlara yoldaşım koyu mavi gökyüzünde
siyahın kardesiyim beyazdan önce
hüzünlü ezgiler düşerken yüreğime
dost meclisinde kapı önü bekçisiyim herkesten önce
doktor sar yaramı acelem var
merhemi yok bu adaletsiz dünyanın
kalabalıklar içinde yalnızlığın nöbetini yazın bana
koşa koşa gideceğim çok uzaklara
yeryüzünde kapanmış el kapıları yüzümüze
emek vereceğim
yeni bir gündüze
yeni geceye
akşamı sarın sıkıca bedenime
bütün nöbetler benimdir ay düşerse pencereye
şarap kırımızı çıkar gözlerim tüm fotoğraflarda
gökyüzü bekçisiyim
üşüyorum